Γιάννης Χαρούλης - Εφτά Ποτάμια,

Κυριακή σήμερα και είπα να μην ασχοληθούμε και πολύ με το επαγγελματικό θέατρο γι΄αυτό και ασχολούμαι λιγάκι με το πραγματικό θέατρο!!! της καθημερινής μας ζωής. Αλλά επειδή τα λόγια, χωρίς τη μουσική είναι φαγητό χωρίς αλάτι και πιπέρι έτσι σας αφιερώνω ένα τραγούδι από τον πολύ αγαπητό μου φίλο τον Γιάννη Χαρούλι, που πολύ θα ήθελα στο μέλλον να τον δω σε συμμετοχή σε κάποια μουσικοθεατρική παράσταση. Δημήτρη Ζωγραφάκη ακούς...... για σένα τα λέω αυτά σύντεκνε.....η Αίγλη στη Θεσσαλονίκη είναι ότι καλύτερο για να ζεστάνει τέτοιου έιδους πράματα.

το τραγούδι είναι τα Εφτά Ποτάμια σε ερμηνεία Γιάννη Χαρούλη και Χαίνιδες....καλή ακρόαση και από αύριο πολύ περισσότερα νέα για τα θεατρικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης το 2009.



Εκστατική μυσταγωγία από τους Χαϊνηδες και τον Γιάννη Χαρούλη, στο κομμάτι που του εμπιστευτήκαν, τα Εφτά Ποτάμια...
Η γνωστή συγκλονιστική ερμηνεία του Γιάννη, το άφταστο σε διονυσιακή δύναμη σόλο του Δημήτρη Αποστολάκη, η "χορευτική" συνοδεία της Μαρίας Κότη, ένα συναρπαστικό ταξίδι μέχρι "...του συμπάντου, τον λυτρωμό..."

Από την ζωντανή τους εμφάνιση στην X-Edra στις 6 Ιαν 07, την ημέρα της γιορτής του Γιάννη.

Τραγούδι: Γιάννης Χαρούλης
Μουσική - Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης


Εφτά ποτάμια σμίξαν και τρεις καημοί
κι είπανε να μερώσουνε μιά στιγμή
οι θάλασσες κοπάσαν κι οι στεναγμοί
εννιά σπαθιά γυμνώσανε στη γραμμή.

Η άνοιξη μαυλίστρα γιά να διαβεί
κοιτάξτε χωριανοί μου τι θα συμβεί
τα πάθη σα σαρκώσομε του Ραβί
εκείνος ο μπροστάρης κι εμείς στραβοί.

Ήλιε μου στρατολάτη ταξιδευτή
που μού 'δωσες τη χάρη του γητευτή
ο άνθρωπος γυρεύει γιά να γευτεί
απ' το ζεστό μου αίμα να γιατρευτεί.

Η μεγαλοβδομάδα κόρη ξανθή
μύρωσε το χωριό μας και ροδανθεί
που τρώει το θεό του γιά να χαθεί
κι ίσως με το χαμό του ν' αναστηθεί.

Στης άνοιξης τον κόρφο το ζηλευτό
μυριόχρωμο γιορντάνι το σερπετό
φάρμακο το φαρμάκι στον αετό
γιά να πετάξει εκείνος ως είν' γραφτό.

Πέρνα περαματάρη τον ποταμό
πάρε κι εμέ μαζί σου στο μισεμό
κι εκεί στον καταράχτη και στο γκρεμό
θα μάθω του συμπάντου το λυτρωμό.